ناگفته های زیادی از زندگی و معیشت معلولان وجود دارد
هفته ای که گذشت در تقویم به نام هفته معلولین نامگذاری شده بود اما به رغم پرداختن به این مسئله هنوز ناگفته های زیادی از زندگی و معیشت آنها در بین اقشار جامعه وجود دارد.
در حال حاضر یکی از اقشاری که در رسانه ها کمتر به آنها پرداخته می شود معلولین هستند. هفته ای که گذشت در تقویم به نام هفته معلولین نامگذاری شده است. هفته ای که به نام قشری مزین است که شاید آسیب پذیر ترین گروه در جامعه ماست و هنوز که هنوز است ناگفته های زیادی از زندگی و معیشتش در بین اقشار جامعه وجود دارد.
خط زندگی یکی از موسساتی است که در سال های اخیر فعالیت های ارزنده ای در خصوص خدمات اجتماعی صورت داده است. مشترکین خط زندگی در کشور که غالب آنها را سالمندان و معلولین تشکیل می دهند، طی تماس ها و ارتباط های حضوری صحبت های جالب توجهی از شیوه زندگی خود و نگاه جامعه داشته اند که امید بهشتی (مدیرعامل) و سهند معارفی (مدیر روابط عمومی) این موارد را عنوان کرده اند.
از منظر "خط زندگی" وقتی صحبت از معلولین عزیز به میان می آید منظور هر عزیزی است که به جهت ناتوانی یا کم توانی جسمی، حرکتی نسبت به سایرین نیازمند توجه، حمایت یا خدماتی خاص است.
نگاه به این قشر از عزیزان به عنوان افراد ضعیف اساساً نگاه درستی نیست در ثانی موسسین و بنیانگذاران "خط زندگی" از سال 90 براساس تحقیقات و مطالعات مفصل علمی و آکادمیک توسط زبده ترین و دغدغه مند ترین اساتید و بنا به نتایج حاصله مبنی بر افزایش روزافزون جمعیت سالمندان و اصطلاحاً پیر شدن جمعیت ، عدم عنایت و به عبارتی غفلت جامعه نسبت به نیازمندی های این اقشار فاصله ای که میان سالمندان و معلولین آسیب پذیر یا در معرض آسیب با فن آوری های نوین به شدت خود نمایی می کرده. موسسین خط زندگی را به این سمت رهنمون شد که این اقشار را به عنوان "جامعه هدف" اصلی و بزرگ خود برگزیده و افتخار خدمتگزاری به ایشان را تا به امروز داشته و خواهد داشت.
البته که "خط زندگی" به برکت وجودی سالمندان و معلولین و ... امروز بستری را فراهم نموده که تمامی آحاد جامعه و خانواده های عزیز به فراخور نیاز های خود بتوانند از این امکان بهره مند گردند. ولیکن سالمندان عزیز، معلولین، جانبازان معزز و خانواده ایشان و هریک از خانواده و اشخاصی که به جهات متعدد من جمله تنهایی و از این قبیل نیازمند همراهی ، اعتماد و امنیتی بیشتر از دیگران هستند بیشترین اقبال و تقاضا ها را از مرکز ملی خط زندگی داشته و دارند.
سعی موسسه بر این بوده که شخصی ترین نیازهای هر فرد را بتواند پشتیبانی کند و همیشه برای این قشر در دسترس باشد. به عنوان مثال برای یکی از مشترکین عزیز ، که در کنار معلولیت به علت بیماری نیاز به داروی دیابتی دارند. هر ماه داروی دیابتی ایشان توسط مرکز تهیه و درب منزل ایشان تحویل می شود.
بلااستثناء در مرکز خط زندگی و تمامی شعبات و نمایندگی های آن بیش از 90 درصد عوامل و خدمتگزاران از جوانان عزیز هستند. که خدمت به سالمندان، معلولین و ... بیشترین و بهترین انگیزه آنها می باشد. اما حقیقت امر به جهت عوامل متعدد که ناشی از اقتضائات زندگی ماشینی امروزی است ، در این بخش از نیازمند فرهنگ سازی و جلب توجه و عنایت بیشتر جوانان و جامعه به این حوزه هستیم.
خیلی ها در تعامل و خدمت رسانی با اقشار ضعیف جامعه بعد از مدتی طرف مقابل را گویی مانند خانواده خود تلقی می کنند.پیش آمده که در برخورد با یکی از مشترکین تان این حس را داشته باشید؟ یا در حادثه ای برای او به شدت متاثر یا خوشحال شوید؟
قطعاً این حس متقابل است و از آغاز خدمت رسانی تاثیر و تاثر عوامل و کارمندان مجموعه یکی از مهمترین فاکتورهای انگیزشی بوده که حاکی از درستی راه بوده و ما را بیش از پیش راغب به ادامه آن نموده است.
به نوعی که هریک از کارمندان و نیروهای مرتبط با مشترکین علی رغم اینکه مطابق شرح وظایف و پروتکل های سازمانی بعد از اتمام خدمت مورد تقاضا هیچ وظیفه ای در ارتباط مجدد نداشته اند، صرفاً به جهت قرابت و نزدیکی ایجاد شده و رابطه عاطفی بعضاً با مشترکین تماس گرفته و جویای شرایط و اوضاع و احوال ایشان بودند.در طرف مقابل هم با کمال مسرت باید عرض کنیم که این عزیزان، مرکز ملی خط زندگی را مانند فرزند خود و به عنوان عضوی از خانواده پذیرفته و غالباً تمایل دارند تمام نیازمندی خود را از طریق " مرکز خط زندگی" مرتفع نمایند.
اگر چه تلاش های فراوانی در سنوات اخیر برای خدمت رسانی به معلولین عزیز از سوی دولت ها به عمل آمده اما اغراق نیست اگر بگوییم آنچه که باید انجام شود در قیاس با اقدامات انجام شده بسیار ناچیز و کالالعدم است. البته باید توجه داشت بیشتر از آنکه نیازمند ایجاد امکانات باشیم، نیازمند تطابق و مناسب سازی داشته ها و امکانات با شرایط و اقتضائات این عزیزان و ایجاد نرم افزارها و بستر سازی در جهت تشویق و ترغیب ایشان به استفاده از توانمندی های خودشان هستیم. که به قطع و یقین این نگاه هم خواسته قلبی آنان و هم منطبق تر با اصول و قواعد انسانی و اخلاقی است.